Dag 16: stranddag

Dag 15: van Murighiol naar Obzor (Bulgarije)

Vandaag reizen we van Roemenie naar Bulgarije. We hebben besloten om de Roemeense zwarte zee kust over te slaan, omdat we van iedereen horen dat de Bulgaarse kust mooier is. De route gaat via Constanta en dan de grens over, wat geen enkel probleem is. Aan de grens kopen we een vignet voor 5 euro voor 7 dagen. De navigatie leidt ons daarna probleemloos naar Obzor. Als je Obzor binnen rijdt, vanuit Varna, dan moet je bij het eerste verkeerslicht links en dan na 50 m stoppen langs de weg. Aan de linker kant ligt het restaurant wat dezelfde naam heeft als de camping: Zora. Hier is de eigenaresse meestal te vinden. Hier kun je je inschrijven en vervolgens rij je de weg verder naar beneden richting zee, dan links en de eerste weer links. Dan rijd je zo de camping op. De camping ziet er verzorgd uit. Het sanitair is ook prima verzorgd. Alleen heb je na ongeveer 16u geen warm water meer, dus 's ochtends douchen. Er is gratis wifi, maar niet altijd goed bereik. Naar het strand is het 200m lopen en je bent ook zo in het stadje vol met leuke winkeltjes. Al met al zeer zeker een aanrader!

Dag 14: Bezoek aan de Donau delta

Vandaag zijn we dus erg vroeg uit de veren (5u). Om 6 uur vertrekken we met de campingeigenaar naar zijn boot een paar km verderop. We delen de tocht samen met het Australische paar en een Engelsman die alleen door Zuidoost Europa reist. De boottocht zal ongeveer 5 uur duren.

Onze indruk van de Donau delta is in 1 woord: geweldig! Wij kunnen het iedereen aanraden om de grootste rivierendelta van Europa te bezoeken. Wat een paradijs voor zoveel dieren, voornamelijk vogels natuurlijk. Je vaart door kleine kanaaltjes en over grote meren. We zien 2 soorten pelikanen, ibissen, ijsvogels, en zoveel andere vogels waar de naam niet meer van weten. De eigenaar spreekt een beetje Engels, wat Duits en Frans redelijk. Maar ook veel vogelnamen kende hij in het Nederlands! Hij heeft een vogelboek erbij zodat hij ook de foto's direct kan laten zien. Op de terug weg zien we zelfs een zee arend, wat zelden voor komt. Al met al was het de prijs wel waard! Een echte aanrader!

We waren rond 11.30u weer terug op de camping en hebben 's middags lekker geluierd. Er is in de omgeving verder toch niks te doen.

's Avonds hebben we de hele avond gezellig samen gezeten met het Australische stel en over en weer vele reisverhalen en tips uitgewisseld. Het was een erg leuke avond.

Dag 13: van Boekarest naar Murighiol

We hebben besloten om naar Murighiol, camping Lac Murighiol te rijden in plaats van camping S bij Mamaia, omdat ons dat beter leek om de donau delta te bezoeken.

Het was een redelijk lange reis. Het eerste stuk over de snelweg viel goed mee, maar het stuk daarna, binnendoor, viel zwaar. De wegen waren erg slecht en bij wijlen vol met gaten! Maar na een 6/7 uur rijden zijn we dan eindelijk op de camping. Het is een kleine camping, maar het ziet er verzorgd en schoon uit, zeker een aanrader! De eigenaar biedt tochten aan in de Donau delta. Dit is wel prijzig. Je moet rekenen op ongeveer 50 euro per persoon.

Als we net voor de caravan zitten te relazen zien we een 'Pac-Man'-beschilderd busje aan komen rijden dat we herkenden van de camping in Bran. Het bleek van een jong stel uit Australie, die bezig waren aan een rondreis door Oost Europa.

's Avonds barstte een enorm onweer los en hebben we onder een houten veranda samen met een Duits motor rijders stel gezellig gescholen.

We gaan vroeg naar bed, want de volgende dag moeten we om 5 uur op: vertrek om 6 uur voor een boottocht in de Donau delta.

Dag 12: Reis naar Boekarest en Boekarest

Vandaag zijn we vroeg opgestaan om richting de camping bij Boekarest te vertrekken. De reis verloopt goed en er is zelfs gedeeltelijk 4 baans weg. De autosnel weg is nog niet helemaal klaar. We waren rond 12u op de camping, die er redelijk uitzag. Je staat op asfalt, maar we konden de caravan aangekoppeld laten wat wel fijn was. Het sanitair zag er ook redelijk uit. Verder is er niks te doen op de camping en er zijn maar 3 gezinnen daar.

We besluiten om direct de bus naar Boekarest te nemen. We dachten dat we een kaartje bij de chauffeur konden kopen, maar dit ging niet en dus hebben we maar zwart gereisd :) De rit duurde een half uur.

Boekarest viel echt zwaar tegen en ik zou het iedereen afraden tenzij je van beton houdt. Het enige mooie aan de stad was het parlamentsgebouw met de straat er naar toe. We hebben weer een hop-on, hop-off bus gekozen, maar binnen een uur heb je alles wel gezien. Even geshopt en toen weer terug naar de camping met de bus.

Een van de problemen van Roemenie zijn de vele zwerfdieren, vooral honden. Toen we uit de bus stapten zagen we hoe een man werd aangevallen door een groep van 5 honden. Ze grepen zijn tas en probeerden die los te rukken. We zijn toch maar snel doorgelopen, want iemand anders schoot al te hulp.

Op de camping hebben we nog even gezellig gekletst met een echtpaar uit Zwitserland en zij vertelden ons dat ze aan een reis van een half jaar bezig waren: een rondje om de zwarte zee. Natuurlijk ook helemaal prachtig lijkt ons!

We gaan lekker op tijd naar bed, want de volgende dag rijden we naar Murighiol bij de Donau delta.

Dag 11: rustdag

Hoi allemaal,

we habben 3 nieuwe verhalen toegevoegd (dag 9 en dag 10 ook). Na alle pech hebben we besloten een rustdag in te lassen. Daarbij komend zaten we natuurlijk nog met de lekke band, waar dus een grote spijker in bleek te zitten die 2 gaten had veroorzaakt. Bovenkant in, zijkant uit. De camping baas wist gelukkig een banden bedrijf 100m verderop waarvan hijde eigenaar kende. Hij is met ons meegereden en heeft hun uitgelegd wat er aan de hand was. Ze gingen gelijk aan de slag om de band te repareren en weer op de auto te zetten. Binnen half uur was alles weer klaar voor omgerekend 15 euro.

De rest van de dag hebben we heerlijk geluierd in de relax stoelen. Gelukkig is het niet zo warm hier (~30 graden), wat ook wel lekker is.

Morgen gaat de reis verder naar Boekarest. Dus hopelijk lezenjullie dan ook weer mee met onze belevenissen.

Groetjes van ons!

Dag 10: de transfagarasan highway & pech onderweg

Vandaag staat een mooie tocht over de transfagarasan highway gepland. Het schijnt dat deze weg als mooiste weg ter wereld is uitgeroepen door het populaire autoprogramma Top Gear.

Voor de start van deze weg moesten we eerst 100km rijden richting Curtea de Arges. Vandaaruit loopt de weg (DN7C) in noordelijke richting over de Karpaten. Een leuke bijkomstigheid is dat je dan door Poienari komt en dus langs het echte kasteel van Dracula (Vlad Tepes). Dit kasteel is nu echter slechts een ruine, maar je kunt het nog steeds bezoeken, als je van trap lopen houdt. Wij rijden echter door en voor ons loopt de weg slingerend langzaam klimmend tot een hoogte van 2000m. Op vele plekken heb je een schitterend uitzicht over de Karpaten met vele watervallen en soms schapen en een herder op de hellingen. Boven aangekomen rijdt je door de langste tunnel van Roemenie van de vallei aan de zuid kant naar de vallei aan de noord kant. De tunnel is maar 800m lang, by the way. Aan de noord zijde is het een paar graden kouder (het was er nu zo'n 17 graden). Je kunt hier normaal gesproken maar zo'n 3 maanden per jaar komen, want van oktober tot soms in juni is de weg afgesloten in verband met sneeuwval.

De afdaling aan de noordzijde ging soepel en relatief snel. Vandaaruit moesten we via de laagvlakte weer terug rijden naar Bran. De wegen in Roemenie laten nog veel te wensen over, want de meeste wegen zitten vol met gaten die je soms echt wel moet ontwijken!

Zo'n 20km voor Bran op een weg slingerend door heuvels een een bos hoorden we opeens een vreemd geluid....ja hoor, een lekke band! Midden in het bos. Daar stonden we dan. Oke, even een bandje wisselen. Achterklep open, krik pakken...eh krik? Geen kris, geen wielsleutel. Alleen een reserve band. Het was 19u en de avond begon te vallen. Dus dan maar de ANWB bellen. Zij zouden hulp inschakkelen, maar het kon zeker 2 uur duren. Na ongeveer een half uur stopte eropeens een auto met een jong Roemeens stel erin. In gebrekkig Engels konden we natuurlijk wel duidelijk maken dat we een krik en sleutel nodig hadden. Helaas pastte hun sleutel ook niet op onze wieldoppen. Daarna is hij met mij even naar het volgende dorp gereden en daar was gelukkig nog een garage waar nog iemand aanwezig was. Dus met wielsteutel terug en daarna was de band snel verwisseld en konden we gelukkig naar huis. We waren natuurlijk erg blij met de Roemeense hulp! En we waren blij dat we weer thuis waren na een erg lange dag onderweg te zijn geweest.

Dracula message

Hello, this is Dracula,

I have taken the Brandt family and now I have your email addresses too.

I'm coming, whaahahaaaahaaaaaaaaa.