Vandaag staat een mooie tocht over de transfagarasan highway gepland. Het schijnt dat deze weg als mooiste weg ter wereld is uitgeroepen door het populaire autoprogramma Top Gear.

Voor de start van deze weg moesten we eerst 100km rijden richting Curtea de Arges. Vandaaruit loopt de weg (DN7C) in noordelijke richting over de Karpaten. Een leuke bijkomstigheid is dat je dan door Poienari komt en dus langs het echte kasteel van Dracula (Vlad Tepes). Dit kasteel is nu echter slechts een ruine, maar je kunt het nog steeds bezoeken, als je van trap lopen houdt. Wij rijden echter door en voor ons loopt de weg slingerend langzaam klimmend tot een hoogte van 2000m. Op vele plekken heb je een schitterend uitzicht over de Karpaten met vele watervallen en soms schapen en een herder op de hellingen. Boven aangekomen rijdt je door de langste tunnel van Roemenie van de vallei aan de zuid kant naar de vallei aan de noord kant. De tunnel is maar 800m lang, by the way. Aan de noord zijde is het een paar graden kouder (het was er nu zo'n 17 graden). Je kunt hier normaal gesproken maar zo'n 3 maanden per jaar komen, want van oktober tot soms in juni is de weg afgesloten in verband met sneeuwval.

De afdaling aan de noordzijde ging soepel en relatief snel. Vandaaruit moesten we via de laagvlakte weer terug rijden naar Bran. De wegen in Roemenie laten nog veel te wensen over, want de meeste wegen zitten vol met gaten die je soms echt wel moet ontwijken!

Zo'n 20km voor Bran op een weg slingerend door heuvels een een bos hoorden we opeens een vreemd geluid....ja hoor, een lekke band! Midden in het bos. Daar stonden we dan. Oke, even een bandje wisselen. Achterklep open, krik pakken...eh krik? Geen kris, geen wielsleutel. Alleen een reserve band. Het was 19u en de avond begon te vallen. Dus dan maar de ANWB bellen. Zij zouden hulp inschakkelen, maar het kon zeker 2 uur duren. Na ongeveer een half uur stopte eropeens een auto met een jong Roemeens stel erin. In gebrekkig Engels konden we natuurlijk wel duidelijk maken dat we een krik en sleutel nodig hadden. Helaas pastte hun sleutel ook niet op onze wieldoppen. Daarna is hij met mij even naar het volgende dorp gereden en daar was gelukkig nog een garage waar nog iemand aanwezig was. Dus met wielsteutel terug en daarna was de band snel verwisseld en konden we gelukkig naar huis. We waren natuurlijk erg blij met de Roemeense hulp! En we waren blij dat we weer thuis waren na een erg lange dag onderweg te zijn geweest.